Kleurige Kuoria

Een laptop sleeve is iets dankbaars om te maken.  Tegenwoordig lijkt het of iedereen – jong en oud – wel een tablet of laptop heeft, dus een toffe beschermhoes kan door velen gebruikt worden.  Dit patroon is niet alleen mooi en beschikbaar in vele maten, maar je toestel zit vooral veilig weggeborgen tussen de versteviging.  Hét grote voordeel aan dit patroon is: de constructie!  Hierdoor zijn er aan de buitenkant geen moeilijke (lees: minder-mooie) ronde topstitchen.

De eerste Kuoria die ik maakte was een platte sleeve voor mijn laptop.  Ik ging voor vrolijk rood en roze.  Bij het naaien begin je met het ritszakje vooraan. Dan ga je het voor- en achterpand samenstellen.

Daarna wordt de binnenzak gemaakt.  De twee zakken, voorzak én binnenzak zijn essentieel, want hierdoor wordt kant-per-kant het werkstuk gekeerd.  Halleluja!  Geen topstich (doorstikken) nodig op al die ronde hoeken!

Vervolgens maak je de strook met rits, zijkanten en bodem, dit wordt een cirkelvorm.  Ook hier zit zelfs versteviging!  Volgens de werkbeschrijving wordt deze strook vooraf aan de hoeken ingeknipt. Brrr … héél eng vond ik dat 🤔.

Tot slot de assemblage.  Al snel blijkt dat dat inknippen echt nodig is. Je kan zo de rits perfect de ronde hoeken van het voor/achterpand laten volgen.  Met dubbelzijdige naaitape en véél wonderclips (😂 ja ja, hier zijn ze weer, de foto’s met tientallen clips) kan je alles goed vastzetten.  Dan rustig vaststikken (slow and steady wins the race), de binnenzijde opnaaien en dan ineens is 1 zijkant af!  Het zorgvuldig bijknippen van de naadwaarde is iets dat zich altijd loont vind ik.  Een kartelschaar is mijn favoriete hulpmiddel hiervoor, en komt zeker met die rondingen goed van pas.

De andere zijkant werd op dezelfde manier gemaakt. Daarna alle hoeken uitduwen, keergaten toenaaien en klaar.  Ik ben héél happy met het resultaat!  Enkel dat sluitingsstrookje kan mooier, dat ga ik anders doen.  De platte versie is niet zo plat als ze lijkt.  Ja inderdaad, het zichtbare stukje zijpand is maar 1 cm hoog, toch kan er rustig een toestel tot 2 cm inpassen.  De hoes is breder dan dat éne zichtbare stukje en je hebt binnenin nog wat speling.  Mijn advies als je echt een sleeve wil, en je een slank tot normaal toestel hebt, is om de “platte” versie te nemen.  Verder vind ik de binnenzak ook erg praktisch om nog wat documenten op te bergen.

Als tweede Kuoria maakte ik een hoes voor de grotere en iets dikkere laptop van Manlief.  Hij had geen speciale wensen, behalve een donkere en stoere look, én een plaats om enkele visitekaartjes op te bergen.  Tuurlijk, kunnen we dat 😁!  Hij koos voor zwart kunstleer, ik voor de andere stoffen en het 2-delig design.  Het sluitingslusje naaide ik ineens mee in de naad van de binnenzak en het visitekaartenvakje maakte ik van een stukje zwarte mesh en een restje kunstleer.

Voor de handvaten heb ik bijgestuurd.  De gekozen tassenband bleek bij nader inzien bij het geheel toch niet zo stoer 😞.  Dus maakte ik ze uit kunstleer: volgens de methode van de klassieke riem (biais-gewijs-geplooid).  Ik maakte ze eerst te lang, en knipte ze daarna bij op de gewenste lengte (lees: nadat Manlief zijn hand erin gepast had en knikte dat het goed was) van 22 cm.

Dit keer maakte ik de halfhoge versie.  Daarvoor wordt het ritsgedeelte verbreed met een extra randje langs beide zijden. Persoonlijk vind ik dit het mooiste als je hiervoor stof kiest in de kleur van de rits.  Gebruik hiervoor een dunne stof of dun kunstleer!   Je ziet bij het aanzetten van het cirkelvormige stuk dat je voornamelijk in het extra randje inknipt en amper in het ritslint zelf.  Er blijft na het naaien maar een 3à4mm zichtbaar (aan elke kant) van dit aangezette randje, maar het creëert toch extra hoogte.  Voor een dikke laptop (tot 3 cm) is dit voldoende.

We (ja, ook hij😍), zijn tevreden met het resultaat.  Als Manlief dan te horen krijgt: “Oh, waar heb je die gekocht?” maakt hij trots reclame voor z’n Vrouwtje en ga ik glunderen als hij mij het compliment doorgeeft.  Dus missie geslaagd. Whoop Whoop!

De derde Kuoria die ik naaide was dan weer voor mezelf.  De naaimap-versie was al van in het begin mijn favoriet.  En die ene canvas met vrolijke print daar was ik al lang zot van.  Vrolijk gekleurde ritsen en mesh erbij. Nog een bijpassend restje kunstleer gezocht.  Voila, gekozen!  Dit model is dus de “map” versie,  deze heeft geen zijpanden, maar een extra lange rits zodat je de map helemaal kan open ritsen en plat kan leggen.  Ik maakte de hoge versie.  Hiervoor wordt de rits ook verbreed, net zoals bij de halfhoge versie, maar nu komt er een bredere strook aan die goed zichtbaar is.

Constructief is deze versie niet zo verschillend.  Ze heeft ook het voorzakje en de steekzak binnenin, en de tas wordt op dezelfde manier gemaakt.  Het verschil is dat aan de effen binnenzijde een extra pand komt uit mesh met 2 ritsen, dit wordt (voor de assemblage) bovenop het voeringpand rondom rond vastgestikt en daarna gaat dit vanzelf mee in de constructie.  Je kan dit ook met gewone katoen doen, natuurlijk.  Het voordeel van mesh is dat je de inhoud kan zien en het rekbaar is.

Aan de andere binnenzijde wordt bovenop de steekzak een elastiekhouder genaaid.  Deze paste ik aan aan m’n favo naaitools, maar dit kan ook voor potloden, pennen, haak- of breinaalden, …  Ik koos een sierelastiek met glittertjes en ging aan de slag om de indeling naar wens te maken.  Eerst legde ik alles klaar, schoof wat heen-en-weer tot het goed was, en heb dan stukje per stukje de elastiek gespeld en vastgenaaid. Je kan tussen de gebruikte lussen de ruimte vrij laten, maar ik koos ervoor om de elastiek tussenin plat te stikken.  De naaimap is intussen in gebruik, wordt overal meegesleurd, én ik zou ze al niet meer kunnen missen!

Het maken van deze drie Kuoria’s was een leuke ervaring.  Het patroon “werkt” en de resultaten “spreken”.  Conclusie: I love it!  Een goed basispatroon om nog veel te gebruiken.