Dé must-have handtas: Blanche

Meestal kies ik voor zilverkleurig, maar dit stofje met gouden draadjes kon ik niet laten liggen.  Ik vond het heel geschikt om een Blanche Barrel Bag mee te maken.  Dé klassieker onder de tassenpatronen.  In deze blogpost laat ik je meekijken hoe ik mijn Blanche maakte.

Tassen naaien is immers niet zo verschillend als kleding naaien.  Je hebt patroondelen en een werkbeschrijving.  Het verschil zit ‘m in de gebruikte materialen en versteviging.  Maar verder is het naaien op een (gewone!) naaimachine.  Voor de Blanche is dat niet anders.

Het patroon begint met het maken van het ritszakje in de voering.

Daarna komt de buitenkant aan de beurt.  Eerst de “connectors”, de verbindingsstukken waar het handvat aankomt.  Gevolgd door het zijpaneel in de accentstof.  Daarna word de rits tussen voor- en achterpand geplaatst.

De zijkanten met zakjes worden gemaakt.  En hierop komt de paspel.

Vervolgens komt het bodempaneel aan de voor/achterkant.  Eerst gewoon vast naaien, en daarna op de bodem nog een topstitching.  En ja, hoor dat kan!  Rits openen, je tas door de opening achter de persvoet halen, en stikken maar.

De laatste stap van de assemblage: de zijpanelen vastnaaien.  Ziezo de buitentas is klaar.  Het begint er al als een Blanche uit te zien.

Tenslotte assembleer je de voeringtas, op dezelfde wijze als de buitentas.  Naadwaardes bijknippen, en dan Fast2Fuse in de buitentas leggen.  Vervolgens de binnentas erin laten zakken.  Nog een laatste stiksel aan de ritsten, en de tas zelf is klaar.

Het allerlaatste wat nog te doen is, is het vastmaken van de hengsels.  Omdat ik het mooi(er) en makkelijk(er) vind, koos ik voor rivetten (holnieten in NL).

En toen ging het dus fout!  Ik ging vlak voor etenstijd “nog-even-snel”, die 4 rivetten kloppen.  Nu weet ik wel, dat ik beter niet “nog-even-snel” iets doe, maar ach… 4 keer kloppen met de hamer, dat kon niet misgaan.  En met het kloppen ging ook niets mis.  Die rivetten zaten stevig vast!  De aandachtige kijker zag het misschien al op de rivetten-foto van hierboven: de hengsels liggen verkeerd.  Goed gedaan hoor, Katrien!

Daar zat ik dus.  De rivetten waren niet los te krijgen.  Daarenboven was mijn bruin kurkleer op.  Op zoek naar tips, ging ik eens horen bij de andere Madammen met Kbassen en ook bij Mieke van K-Bas.  Maar loswrikken met een tang lukte niet.  Ik had me er al op voorbereid, de hengsels los te snijden en de volgende ochtend naar de winkel te gaan voor een extra stuk kurkleer.

‘s Avonds laat kwam Manlief thuis.  Hij volgt al mijn naai en tassengedoe meestal maar vanop afstand, maar zag mijn frustratie (het was dus op mijn gezicht te lezen blijkbaar :-)).   Hij zag niets verkeerd aan de Blanche, tot ik er hem op wees.  Maar ook na mijn uitleg, zag hij het probleem niet: zo’n rivet die kan je toch gewoon “uitboren”.  Euhm wablieft?  Manlief ging prompt naar de garage, haalde een boormachientje, zette daar een smalle boor op en … wilde in mijn tas gaan boren!  “Nee, niet doen!  Aan de tas mag niets aankomen, ik zal wel gewoon dat hengsel afsnijden en een nieuw maken.” riep ik verbouwereerd.  Na wat heen-en-weer gepraat, iets met dat ik hem moet vertrouwen, en iets met dat komt echt goed hoor… liet ik hem begaan.  En ja, op een halve minuut is de rivet eruit. En het hengsel perfect weer bruikbaar.  Ik zal het maar zwart op wit zetten: hij heeft gelijk.

Voor de geïnteresseerden, een filmpje:  Video Katrienette Rivetten uitboren.  Het werd die bewuste avond met de GSM gefilmd, dus de kwaliteit is niet top, maar het geeft wel een beeld.

De volgende ochtend heb ik de hengsels goed gelegd en er 4 andere rivetten ingeklopt.  Weer wat geleerd: rivettenvrees is ongegrond, want je kan ze er altijd terug uitboren 🙂  Eind goed, al goed.

Om te eindigen in schoonheid, nog wat foto’s van de afgewerkte tas.  Het is niet simpel om deze stof mooi op de foto’s te krijgen.  Van ver en als ze niet beweegt ziet het er jeansachtig uit, maar eens dichterbij en met lichtinval geven de lurexdraadjes een subtiele glans.