Annette in winterland

Mijn Annette.  Ze was al zo lang af in mijn hoofd.  Maar nu dus ook in het echt.  Een Swoon patroon waar ik “mijn” winterse handtas mee maakte.  In neutraal grijs, stijlvol en trendy met zalig zacht bont.  Een Annette à la Katrienette.

Ik wist al maanden dat ik terug op Swoon-naaiweekend kon gaan.  Deze Annette heeft dan ook lang de tijd gekregen om “vorm” te krijgen in mijn hoofd.  Het was een zoektocht naar het “juiste” imitatie bont.  Ik wilde echt zacht bont, met niet te lange of te korte haren, én in de juiste kleurnuance. (Ik ben niet moeilijk hoor, ik weet alleen wat ik wil).  Tijdens een citytrip naar Denemarken vond ik (onder andere) HET bont en bijpassende stof.  Hoera!

Voor het naaiweekend had ik gepland: 1/ Ida-tas afwerken, 2/ Swoon Annette maken en 3/ het project van de volgende Sew Challenge Swap te naaien.  Maar zoals dat gaat… werkte ik langer aan de Ida als voorzien, was het weekend echt super gezellig en hebben we veel gelachen en gebabbeld en … dus was mijn Annette nog niet af op zondagmiddag.

Daarom dat ik ze deze week thuis verder af maakte.  Het werken met bont viel beter mee dan gedacht.  Behalve het opletten dat de haartjes mooi uit de weg liggen bij het stikken, is dit verder geen probleem.

Dat ik een ander model handvaten zou gebruiken was voor mij een uitgemaakte zaak.  Het bevestigen met de rivet had ik eerst getest, maar dat bleek – ook door het kunstbont en de Style-Vil – absoluut geen punt.

Voor de voering koos ik een antracietgrijze stof met ingeweven blinkende lurex draad.  De voering is ook zichtbaar bij de ronde openstaande zijzakken. En ik wilde niets té contrasterend. Vandaar de eveneens donkere stof.

De uitdaging kwam op het einde.  Toen ik de rits wilde opnaaien, merkte ik dat de haartjes van het bont tussen de tanden van de rits kwamen.  Na wat puzzelen, heb ik dan maar een extra reep stof toegevoegd bovenaan.  Nu gaat de rits probleemloos open en kan het bont niet vast komen te zitten.

Ofschoon dat het rits-einde keurig verstopt wordt binnen in de tas, gebruikte ik een mini lapje buitenstof als ritsflap.

Met de bedoeling niet alleen de bodem, maar ook het bont aan de zijkanten te beschermen, plaatste ik taspootjes.

En nu is ze dus af, mijn winterse tas!  Ik vond een foto bij de open haard wel gepast 🙂  Ik ben er zot content mee.  En ze is zo zacht en aaibaar!  Ik blijf het bont maar strelen. Ik kan er niet van af blijven.