Een Vivian Traveler, enkel voor mezelf!

De eerst weekendtas die ik naaide was bedoeld voor gebruik door het hele gezin.  En dus met een neutrale, zelfs mannelijke look.  Maar deze tas, die maakte ik puur voor mezelf.  Nu kon ik me uitleven: een vrouwelijker model, een opvallende koraalkleurige buitenkant, én een hippe voering met flamingo’s.  My Vivian, I like it!

De Stella die ik begin dit jaar maakte wordt regelmatig gebruikt.  En inderdaad, zoals voorzien, ook door Manlief en de zonen.  Ik vond het Swoon patroon erg leuk om te maken, en de zin in een volgende weekendtas sluimerde al een tijdje.

Deze stoffen ontdekte ik tijdens een mini-reisje.  De geweven canvas valt daar onder de categorie “meubelstoffen” en bestaat in vele kleuren.  Ik viel meteen op de felle Koraal.  Het katoentje met de flamingo’s lag helemaal bovenaan in de rekken, ik zag maar een klein stukje van de rol, maar één blik was voldoende.  Van de Stella Weekender had ik nog bruine canvas over en ook bruine paspel, restjesverwerking, check!

Tijdens m’n laatste naaiweekend had ik al het snijwerk voor de Vivian kunnen doen.  Dus kon ik thuis aan het naaiwerk beginnen.  Zo ziet dat er dus uit bij mij.  Gewoon naaien in de living.  Met de machines en de snijmat op de grote tafel, en lekker veel plaats innemen met alles uitgespreid.

De werkbeschrijving is volgens de Swoon huisstijl: duidelijk, stap-per-stap met tekeningen.  Het naaiwerk begint met het ritszakje in de voering.  Daarna komen de handvaten en worden deze op de buitenkanten vastgezet.  Omdat lijnen markeren op de geweven stof niet handig is, en het vastspelden van een vier dubbel geplooide canvas handvat ook niet makkelijk werkt.  Daarom: de washi tape truc!  Mijn favoriete oplossing.

Vervolgens komt het ritspaneel.  Ik gebruik graag een rits die véél te lang is.  Dan kan ik de trekkers aan de zijkant voorbij de stof leggen en in één trek door recht stikken.  Eens de rist vast genaaid is, verschuif ik de trekkers pas naar het midden.  Om de rits op het goede formaat te sluiten doe ik aan beide zijkanten nog eens een stevige zigzag over de rits.  Later kan ik de uitstekende stukken gewoon afknippen.

Als er manieren zijn om het naaien makkelijker te maken, dan gebruiken we die toch, niet?  Het op z’n plaats houden van de rits voor het naaien is tricky.  Ik werk liever met een dubbelzijdige tape, dan met spelden.  Ik wil geen reclame maken voor dit specifiek merk, er zijn vast nog alternatieven, maar ik ben tevreden over “Stylefix”.  Deze verdwijnt niet zoals de veel duurdere “Wondertape”, maar dat hoeft niet voor dit soort projecten.  En het is makkelijk werken: je kan de stof herpositioneren, en als alles goed zit: aandrukken en het plakt stevig.

Even een paragraafje over de versteviging.   Alle voeringsdelen heb ik verstevigd met opgestreken plakkatoen.  Even snij- en strijkwerk, maar nuttig want het maakt de tas echt mooier.  Ook de bruine canvas repen voor de tashengsels werden beplakt met G700.  Voor de buitenkanten gebruik ik Style-vil.  Stevig (ook na lang gebruik) én tijdsbesparend. Gewoon het patroon in dezelfde maat overnemen, verder niets, bij het stikken de stof op de Style-vil leggen en gewoon door de beide lagen naaien.

Voor het bodempaneel opteerde ik voor Fast2Fuse.  Volgens de werkbeschrijving moet dit aan de slechte kant van het buitenpaneel.  Omdat de Fast2Fuse aan twee kanten lijm heeft, leg je bakpapier erbovenop om het vast te strijken. (Anders plakt de bovenste laag lijm aan je strijkijzer).  De lijmkracht is heel goed, de Fast2Fuse kleeft probleemloos op de mousse van de Style-Vil.

Nadien gaat het snel.  De zakken stikken en vastmaken aan het ritspaneel.  De paspelrand opstikken.  En dan begint het leukste gedeelte, allez, dat vind ik toch.  Het assembleren van de tas!  Het is zo’n hokus pokus gevoel.  Vastclippen, stikken, omdraaien en hoppa je hebt een tas.

Voor de buitenpanelen is dit iets makkelijker, omdat de boel stevig blijft staan door de Style-Vil.  Als je de voeringsdelen samenclipt krijg je maar een gek plat vodje, maar ook dit komt goed.  Daarna heb je dus twee tassen.  De buitentas en de voeringtas.  Maar vooraleer je deze aan elkaar naait, nog iets cruciaal.

Nog twee zaken eigenlijk.  Ten eerste, om een mooi gevormde tas te krijgen is het nu van belang om tijd te nemen om de naadwaardes precies weg te knippen.  Voor de stof hou je een randje van ongeveer een halve centimeter, maar de Style-vil die knip je echt tot vlakbij het stiksel weg.  Kijk naar de pijlen op de foto.  Een prutswerkje, maar zo krijg je een mooie strakke rand.  Ten tweede, dit is het moment om taspootjes te steken als je dit wil.

Tot slot, de voering aan de buitentas naaien.  (Tip: denk er aan om voor de bovendraad de kleur van de buitenstof te nemen, en voor de onderdraad (op je spoeltje) de kleur van je voeringstof).  Daarna de binnentas goed leggen, én (spannend moment…) met het strijkijzer binnenin op de voering bovenop de rechthoekige bodemplaat (Fast2Fuse) strijken.  Dan plakt de voering aan de tas en blijft alles netjes op z’n plaats.  Tromgeroffel en K.L.A.A.R!

Missie geslaagd wat mij betreft. En ik weet zeker dat mijn mannen deze tas niet gaan gebruiken: ze heeft een te belachelijk kleurtje om mee rond te lopen voor hen, hihi 😂.

Ik heb nog enkele foto’s waar de Stella en de Vivian naast elkaar staan.  Om een vergelijk te maken van grootte en inhoud.  Maar omdat deze blogpost al zo lang is geworden, zal ik dat beschrijven in een aparte blogpost.